Słoneczko

Miłość do zwierząt

sarnaZwierzęta są specjalnym wyrazem Boskości. To nieprawda, że Bóg ustanowił je jako podległe człowiekowi. W miłości wszystko znajduje swe właściwe miejsce, jest nawzajem powiązane i zależne od siebie, więc nie istnieje taka hierarchia.

Zadaniem człowieka jest nieść miłość wszystkiemu, co go otacza i w ten sposób ulepszać świat, w którym żyje dzięki kontaktowi z Boską esencją wewnątrz. Zadaniem człowieka jest także nieść miłość i okazywać ją zwierzętom, w tym rozumieć ich potrzeby i jeśli to możliwe, zaspakajać  je. Najwyższy czas przestać korzystać z cierpień i śmierci świata zwierzęcego, czas nauczyć się kochać i pracować na jego rzecz. Można to czynić w rozmaity sposób, przez pomoc, dokarmianie, udzielanie schronienia i opiekę. Jest to nasz obowiązek wobec życia. Bądźmy dobrzy dla zwierząt, dla innych i dla siebie samych.

cielaczekMiłość to czułość i delikatność dla wszystkich stworzeń. To pragnienie przynoszenia im wszelkiego dobra, wsparcia, opieki, miłości i rozwoju. Nie ma rzeczy martwych tak jak jest to ogólnie rozumiane. Również świat roślin i minerałów jest przejawem życia, żyje i posiada świadomość z tym, że ukrytą głęboko wewnątrz. Wszystko zasługuje na Boską i ludzką miłość. Zwierzę to miłość Stwórcy, więc już dziś każdy człowiek o aspiracjach duchowych nie powinien żywić się ciałami swych „młodszych braci”, ani w żaden sposób korzystać z ich cierpień. Zwierzęta nie są po to by je wykorzystywać i zabijać. Zostały stworzone po to, abyśmy mogli rozwinąć w sobie żywe uczucia miłości, w zamian za co, staną się wiernymi towarzyszami naszych dni.

To co czują zabijane zwierzęta osiada jako energia subtelna w miejscach gdzie się to odbywa, podobnie jest z ich mięsem. Ludzie je spożywają i stąd nie tylko skłonności do zachowań typu zwierzęcego ale również lęków, depresji, niemożności wzlotu ku radości i szczęściu.

Aleksandra

Skromność...

skromny biały kwiatek w trawie

...to przeciwieństwo poczucia wyższości i interesowności. To świadome hamowanie zapędów egoizmu, pychy, poczucia nieomylności, agresji i postaw roszczeniowych, bo "mnie się to przecież należy".

Skromność to rezygnacja z własnego autorytetu i zrozumienie, że chociaż długo się uczyliśmy to i tak ani wiedza ani nabyte umiejętności nie są naszą własnością, do naszej wyłącznej dyspozycji, lecz są nam dane na krótki czas.

Skromność to zajmowanie ostatniego miejsca i znajdowanie w tym zadowolenia.

Skromność to myślenie o sobie na samym końcu. To umiejętność rezygnacji z samego siebie, własnych praw i aspiracji do bycia kimś. Skromność to wyzbycie się poczucia własnej ważności.

Skromność to porzucenie nawyku nieustannego osądzania innych i porównywania się z nimi.

Bądźmy skromni.

 Aleksandra

Chmura tagów

Gościmy

Odwiedza nas 12 gości oraz 0 użytkowników.